روي تخته سنگي نوشته شده بود: اگر جواني عاشق شد چه کند؟ من هم زير آن نوشتم: بايد صبر کند. براي بار دوم که از آنجا گذر کردم زير نوشته ي من کسي نوشته بود: اگر صبر نداشته باشد چه کند؟ من هم با بي حوصلگي نوشتم: بميرد بهتر است. براي بار سوم که از آنجا عبور مي کردم. انتظار داشتم زير نوشته من نوشته اي باشد. اما زير تخته سنگ جواني را مرده يافتم...

آخر رسید روزي كه بي تو روزها رو سر كنم مي رسد

آخر رسید روزي كه مرگ رو باور كنم

 و آخر مي رسد كه تنها در كنار قبر من شعر هاي كهنه ام را مو به مو از بر كني